Αστικοί θρύλοι ΙΙ

Τη χρονιά που τα δέντρα άνθισαν μέσα στο χιόνι η πόλη θυμήθηκε παλιούς, ζοφερούς έρωτες.

Περπατούσες, λένε, σκυφτός, προσπαθώντας όσο μπορούσες να μην κοιτάξεις, να μην αφήσεις τη ματιά σου να πληγωθεί απ' το παράδοξο.

Τα χρώματα, λένε, είχαν αλλάξει.
     Λίγο πιο βαθύ κόκκινο, λίγο πιο θαμπό κυπαρισσί. Η μυρωδιά σου τσάκιζε το λογικό, το κορμί και τη μνήμη.

Τη χρονιά που τα δέντρα άνθισαν μέσα στο χιόνι δεν τη θυμάται κανείς, παρόλο που ο καθένας ξέρει κάποιον που έχει ακούσει πως κάποιος άλλος θυμάται τα πάντα.

Κάποιοι λένε πως θα 'ταν κάποιο λάθος, μια μικρή ανωμαλία, ένα παράξενο ρήγμα στο χωροχρόνο. Κάποιοι πως δεν μπορεί, θα υπάρχει κάποια εξήγηση, μια αιτία που απλά δεν την ξέρουμε ακόμη, που ίσως να μην τη μάθουμε ποτέ. Άλλοι πως στην πραγματικότητα δεν είναι αλήθεια, πως δεν συνέβη ποτέ. 
     Και υπάρχουν και κάποιοι που λένε πως ήταν ποινή, τιμωρία και εκδίκηση.

Να αντέξεις δύο άνοιξες τη μία μετά την άλλη.


Αστικοί θρύλοι

Τις νύχτες κρύβονταν, λέει, στις γωνίες. Τις νύχτες εκείνες που έσταζαν θλίψη και τραγούδια του Tom Waits στα τζάμια των αυτοκινήτων. Είχε τόση σιωπή που έλεγες πως η πόλη ολόκληρη θύμιζε εκείνα τα πελώρια εγκαταλελειμμένα κτίρια, μ' ένα κενό τόσο αφόρητο που μπορούσε να σε καταβροχθίσει. Εκείνες τις νύχτες, που όλα ήτανε τόσο κλισέ που έλεγες πως δεν μπορεί, δεν μπορεί να 'ναι πραγματικές, εκείνες τις νύχτες κρύβονταν στις γωνίες.

Πάνε τόσα χρόνια από τότε που κανένας πια δεν είναι σίγουρος για το αν υπήρξαν πραγματικά ή για το αν ήταν απλώς ένας θρύλος που η πόλη και η ανία έθρεψαν μέχρι να τον κάνουν να ζωντανέψει.
     Τις νύχτες περπατάει πια κανείς σίγουρος πως καμιά παράξενη φιγούρα δεν θα πεταχτεί έξαφνα μπροστά του, με ανακατεμένα μαλλιά και ενοχλητικό βλέμμα, γελώντας τρανταχτά με τον τρόμο που  προκάλεσε. Κανείς δεν καραδοκεί πια στις γωνίες.
     Καμιά φορά, όταν η πόλη θυμάται και συζητάει γι' αυτούς, κάποιοι σκέφτονται πως κάποτε το να περπατάς στην πόλη ενείχε μια ασυνήθιστη επικινδυνότητα, μια αβεβαιότητα σχεδόν μαγική. Συζητάνε τότε γι' αυτούς, ανάβουν τα μάγουλά τους, μετά τους ξεχνάνε.

Οι νύχτες της πόλης παραμένουν
πάντα κλισέ.